THE GIRL IN THE MUSEUM

Αν τακτικά επισκέπτεσαι μουσεία σε διάφορες χώρες, θα γνωρίζεις πως, από ένα σημείο κι έπειτα, ξεκινούν όλα να σου φαίνονται ίδια και πλέον λίγα σε εντυπωσιάζουν. Εκείνα που, μετά από τόσες επισκέψεις, θα καταφέρουν να σου κάνουν εντύπωση, είναι αυτά που έχουν δημιουργηθεί από πραγματικά παθιασμένους με την τέχνη ανθρώπους.

 

Ένα εξαιρετικό παράδειγμα μουσείου που θα ξεχώριζε σε οποιαδήποτε χώρα, αποτελεί το Μουσείο Βορρέ, στην Παιανία. Ιδρύθηκε το 1983, από τον κύριο Ίωνα Βορρέ, σε μια καταπράσινη έκταση 11 στρεμμάτων, με βασικό σκοπό τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και με συλλογές που αριθμούν πάνω από 6.000 αντικείμενα ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας.

 

Ό,τι κι αν γράψω, λίγο θα είναι, για να κατανοήσει κάποιος που δεν έχει επισκεφτεί το μέρος, τη σπανιότητά του. Και σίγουρα, για να γίνει αναφορά στο Μουσείο Βορρέ, θα πρέπει να γίνει αναφορά και στον ίδιο τον κύριο Βορρέ, μιας και κάθε δωμάτιο, κάθε έργο και κάθε λεπτομέρεια του τόπου, κρίνονται ως καθρέφτης της προσωπικότητας και του οράματός του.

 

Όλα ξεκινούν όταν ο Ίωνας, ένας καλοβαλμένος επιχειρηματίας, επιστρέφει το 1962 από τον Καναδά στην Αθήνα. Η Ελλάδα μετά τον πόλεμο χαρακτηρίζεται από το τσιμένο, το κακό γούστο και την περιβαλλοντική φθορά. Όλα αυτά προκαλούν σοκ στον Ίωνα και τον ωθούν στην απόφαση να σώσει αντικείμενα του γνήσιου ελληνικού περιβάλλοντος (γούρνες, μυλόπετρες, πιθάρια, εικόνες κ.α.) που τότε δεν είχαν καμία αξία για τους Αθηναίους. Τα τοποθετούσε στο σπίτι του, το Πυργί, ζώντας κυριολεκτικά μέσα σε ένα λαογραφικό μουσείο που έχουμε κι εμείς την ευκαιρία να θαυμάσουμε κατά την επίσκεψή μας στο Ίδρυμα Βορρέ.

 

Στη συνέχεια, αφού η αγάπη του για τη συλλογή αντικειμένων είχε έρθει στην επιφάνεια (ή “το πρόβλημα” όπως την ονόμαζε ο ίδιος) ο Ίωνας αρχίζει να συλλέγει σύγχρονη ελληνική τέχνη. Τα πρώτα έργα που απέκτησε ήταν από μια έκθεση του Αλέκου Κοντόπουλου το 1974. Πλέον, στη συλλογή σύγχρονης τέχνης του παρελαύνουν τα ονόματα του Εγγονόπουλου, του Τσαρούχη, του Φασιανού κ.α.

 

Σε μια απ’ τις τελευταίες του συνεντεύξεις, ο Ίωνας αναφέρει πως το πιο αγχωτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συλλέκτες, είναι η τύχη της συλλογής τους. Ευτυχώς όμως για εμάς και για εκείνον, η τύχη όσων μάζευε δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Οι τρεις εγγονοί του, Νεκτάριος, Αναστάσιος και Ίωνας ως μέλη του Δ.Σ., συνεχίζουν την ιστορική πορεία του μουσείου, ανοίγοντας παράλληλα νέες σελίδες.

 

Τι θα δει λοιπόν εκείνος που, αφού οδηγήσει για μισή ώρα έως την Παιανία, φτάσει στο Μουσείο Βορρέ; Η βόλτα μπορεί να χωριστεί σε πέντε κομμάτια.

 

Ξεκινά από την Πινακοθήκη, όπου θα περιηγηθεί στη συλλογή σύγχρονης τέχνης με πίνακες και γλυπτά σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα και με εμφανή την επίδραση τόσο της κλασικής όσο και της βυζαντινής και λαϊκής παράδοσης.

​

Έπειτα, προς το τέλος της έκθεσης, ο επισκέπτης καταλήγει στην πτέρυγα Γιάννη Σπυρόπουλου, η οποία από τον Οκτώβρη του 2016 έχει δημιουργηθεί στην πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ και παρουσιάζει σε μόνιμη βάση εκθέσεις αφιερωμένες στο έργο του μεγάλου Έλληνα ζωγράφου.

​

Στη συνέχεια, περνώντας μια πανέμορφη, ξύλινη πορτούλα, η επίσκεψη συνεχίζεται στον προσωπικό χώρο του Ίωνα ή αλλιώς, στο Λαογραφικό Μουσείο. Τα εκθέματά του είναι κυρίως αντικείμενα καθημερινής χρήσης, σπάνια δείγματα ιταλικών, ισπανικών και γαλλικών επίπλων του 18ου και 19ου αιώνα, κειμήλια της οικογένειας Βορρέ και μια αξιόλογη σειρά από λαϊκές ελαιογραφίες και γκραβούρες που απεικονίζουν ιστορικά γεγονότα της νεότερης Ελλάδας.

​

Κι αφού πια έχει χορτάσει με τέχνη, χρώματα και καλαισθησία, ο επισκέπτης χορταίνει και φως, περιπλανώμενος σε μια σειρά από κρυφούς κήπους με μεσογειακά φυτά.

​

Και βέβαια, όλα τα εξαιρετικά μουσεία έχουν κι ένα εξαιρετικό καφέ για να σε περιμένει αφού έχεις κουραστεί από τις νέες γνώσεις και το περπάτημα. Έτσι, το τέλος της περιήγησης, έχει χάδια με τον Τάκη, τον γατούλη του μουσείου, και ένα ζεστό ρόφημα στο καφέ που θυμίζει μικρή πλατεία σε νησί.

 

Κάθε του γωνιά του Μουσείου Βορρέ απεικονίζει μια ιστορία που δε θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Η αυθεντικότητα, η απλότητα και η ξεχωριστή προσέγγιση του ιδρυτή και των συνεχιστών του, δίνουν στο μουσείο πρόσωπο, σώμα και καρδιά, με αποτέλεσμα να μην έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλα μεγαλύτερα, άψυχα μουσεία.

​

 

vorresmuseum.gr